პლანეტების ზუსტი დათვლა დღეს არსებული ტექნოლოგიებით ჯერ კიდევ შეუძლებელია. გალაქტიკაში, რომელსაც „ირმის ნახტომს“ უწოდებენ, ზოგიერთი პლანეტა 120 ათასი სინათლის წლის მანძილზე მდებარეობს. სამეცნიერო კვლევისთვის ასტრონომებმა შედარებით მცირე ჯგუფის, მხოლოდ 100 მილიონი შორეული ვარსკვლავის მონაცემები შეაჯერეს და პლანეტების სრული სავარაუდო რიცხვი მის მიხედვით დაადგინეს.
ექვსწლიან პროექტში 42 ასტრონომი მსოფლიოს რამდენიმე ქვეყნიდან იღებდა მონაწილეობას. მათ შორის იყო კელაშ საჰუ ჯონს ჰოპკინსის უნივერსიტეტიდან. მან 90-იან წლებში სახელგანთქმული გრავიტაციული მიკროლინზების შექმნაში მიიღო მონაწილეობა და ამჟამად უნივერსიტეტის ბაზაზე არსებული მერილენდის კოსმოსური ტელესკოპის ინსტიტუტში მუშაობს.
160 მილიარდ პლანეტას შორის, რომლებზეც მეცნიერი საუბრობს, დედამიწაზე არსებული და დედამიწის გარშემო მოძრავი ტელესკოპების მეშვეობით მზის სისტემის გარეთ მყოფი მხოლოდ 700 პლანეტის არსებობაა დოკუმენტირებული. კანდიდატთა რიგში 2 ათასი ეგზო-პლანეტაა, რომლებიც დღეს არსებობის დადასტურებას ელიან.
სატურნს ირგვლის მკვეთრად შესამჩნევი რგოლები აკრავს, რომლის 93 % ყინულის ნაწილაკებისგან და 7 % ქვიანი მასისა და მტვერისგან შედგება. რგოლების სისქეა დაახლოებით 20 მ. ყველაზე ახლო რგოლი სატურნის ეკვატორის ზედაპირიდან 6630 კმ -ზეა, ყველაზე შორი 120 700 კმ -ზე. ამ რგოლების შესახებ 2 თეორია არსებობს. პირველი თეორია იმაში მდგომარეობს, რომ ეს რგოლები სატურნის რომელიღაც დაშლილი თანამგზავრის ნაწილებია, ხოლო მე 2 თეორიის მიედვით, მილიარდობით წლის უკან მზის სისტემის ამ ადგლზე სატურნი სწორედ ამ მტვრის ნაწილაკების შეერთებით წარმოიქმნა.
